Frontman Carl Newman stelt in de bio dat het een ‘celebration record’ is. Dat betekent zoveel als dat hij al een poos kan genieten van het leven en het daarom wil vieren op deze plaat. Dat is dan ook precies wat de band doet. Zangeres Neko Case is weer terug op het oude nest en ook Dan Bejar is – na het succes dat hij als Destroyer had met het album Kaputt – weer van de partij. Op de goeie momenten, en dat zijn er nogal wat, doet de band denken aan Fleetwood Mac, zoals in Wide Eyes en het met vocoder bewerkte Backstairs. De solide ritmesectie, bestaande uit drummer Kurt Dahle en bassist John Collins, creëert niet alleen ruimte voor de overige muzikanten, maar mag ook zelf soms zijn kunsten ruimschoots etaleren, zoals in Marching Orders. Voeg daarbij liedjes vol subtiele maar rijke meerstemmigheid, sprankelende melodieën en uitbundige gitaarpartijen en de conclusie is dat The New Pornographers zijn geslaagd in hun opzet een feestelijke plaat te maken. MIEKE ATEMA