Dubbelalbum en fotoboek in één. Broeder (Tonnie) Dieleman zwierf met zijn camera door het krekengebied van het Land van Axel en omgeving.

Hij drukte op bijzondere momenten op de ontspanner en verzamelde in dat bijzondere stukje Zeeuws-Vlaanderen verhaallijnen voor een aantal liedjes. Over Christoforus bijvoorbeeld, die halve gare, vieze apostel en sukkelaar (maar dan in het eigen dialect). Hij schreef over de rouwende Jane Pape, het donkere water van de nacht of bracht een prachtige ode aan de wind. ‘Lang leve de wind, die ier alle klanken maakt, eerst rimpelt ze het water, voo da ze dn oever raakt.’ De liedjes zijn lo-fi opgenomen met een zeskoppige band, maar de leden weten wanneer ze hun mond en instrument stil moeten houden. Het tweede album bevat een instrumentale ode aan de kreek genaamd Gat van Pinten, een plek die Dieleman graag heilig verklaard ziet worden, zo schrijft hij in de inleidende tekst. ‘Niks is ooit hetzelfde als je onder de machtige populieren bij ’t Gat van Pinten staat. Geen lichtval, geen schittering.’ Hij maakte er field recordings om zich er thuis en in zijn muziek mee te overspoelen. Dieleman ontpopt zich eens te meer als een filosofisch relativerende kunstenaar met historisch besef en oog voor de schoonheid van zijn eigen geboortegrond. Hij sleept je traag mee langs waterkanten. Komma is een veelzijdig kunstwerk voor mensen die bereid zijn hun mobieltje een aantal uren uit te zetten.