Halverwege de jaren tachtig was de muziekindustrie in de ban van een nieuwe medium: de compact disc. Ruis- en kraakloos geluid, een veel groter frequentiebereik en veel meer dynamiek. In de audiowinkels werden twee cd’s gebruikt om al dit moois te illustreren: The Nightfly van Donald Fagen en Brothers In Arms van Dire Straits.
Op het voorgaande album Love Over Gold had de band rond zanger/gitarist Mark Knopfler met succes de overstap gemaakt van pubrock naar meer dynamisch gearrangeerde rock. Private Investigations was een grote hit, met name bij mannen die hun mancave graag vulden met de nieuwste audioapparatuur. Architect van de nieuwe hi-fi-sound was producer Neil Dorfsman, die daarvoor al naam had gemaakt als technicus bij Bruce Springsteen, Diana Ross en Bob Dylan. In de winter van 1984/1985 namen hij en Dire Straits Brothers In Arms op in de AIR Studio van George Martin op het Caribische eiland Montserrat en de Power Station in New York. Twee topstudio’s, die waren uitgerust met het nieuwste snufje van dat moment: een digitale 24-sporenrecorder. Eveneens goed voor een één-op-één registratie van het geluid zonder signaalverlies.
Dat geluid bleek evenwel een probleem. Wekenlang lukte het maar niet de muziek lekker te laten klinken en drummer Terry Williams kon maar niet wennen aan het spelen met een metronoom. Na zes weken werd besloten alles opnieuw op te nemen met een andere slagwerker. De jonge jazzdrummer Omar Hakim, bekend van Weather Report, George Benson en David Bowie’s Let’s Dance, kwam drie dagen langs en legde een perfecte basis. Vanaf dat moment kreeg Brothers In Arms vlot vorm. Een gelukje was dat Sting op vakantie was op Montserrat en even langskwam. Zijn spontane bijdrage ‘I want my MTV’, ontleend aan Police-hit Don’t Stand So Close To Me, werd de hookline van de megahit Money For Nothing.
Aan het eind van de sessies volgde er nog één akkefietje. Producer Neil Dorfsman vond Walk Of Life niet goed genoeg voor het hi-fi album dat hij in gedachten had. De band wilde het er toch graag op hebben en kreeg het laatste woord. Het zou een grote hit worden. Bij verschijnen bleek Brothers In Arms de juiste plaat op het juiste moment. In het intro van het titelnummer hoor je de amandelen van Knopfler meetrillen en bij het gitaarintro van The Man’s Too Strong lijkt hij vlak voor je in de woonkamer te spelen. Uitstekende verkoopargumenten in de audiowinkel. Deze jubileumeditie, aangevuld met de registratie van een volledig concert uit de bijbehorende wereldtour, verschijnt in alle gangbare vormen: op vinyl, streaming en natuurlijk ook op zilveren schijfjes. Benieuwd of het nu ook een herwaardering voor de cd teweegbrengt.
