Arno Hintjens verwees met de titel Jus De Box niet voor niets naar de aloude jukebox, want zijn tiende studioplaat stond net als dat nostalgische apparaat vol met pakkende liedjes van diverse pluimage. Voor opvolger Brussld zocht de peetvader van de Belgische rock naar een andersoortig totaalgeluid, daarbij geassisteerd door . . .

Aan ongewone klanken ontbrak het natuurlijk sowieso al nooit op zijn telkens verrassende albums, terwijl de uitvoering steevast verschoond bleef van clichés, maar ditmaal laat Hintjens zijn luisteraars pas echt ophoren. Alle gemodificeerde instrumenten in combinatie met een behoorlijk eigenwijze mix ten spijt klinkt het wonderlijke eindresultaat toch uit duizenden herkenbaar dankzij de onvervreemdbare stijl van de inmiddels zestigjarige ‘flopstar’. Beurtelings in het Engels en het Frans zingend, wisselt hij als vanouds nachtbrakerige rockers en aanstekelijke kroegliederen af met weemoedige chansons en nota bene een cover à la Frédéric Chopin van de Bob Marley-klassieker Get Up, Stand Up. Her en der gekruid met Arabische invloeden houdt de onbenoemde ambassadeur van de Belgische hoofdstad met deze ‘gebrusselde’ dan wel ‘verbrusselde’ muziek en passant een onweerstaanbaar pleidooi voor de multiculturele samenleving. En voor wie het toevalligerwijs nog niet mocht beseffen: ‘Er zijn meer vrouwen dan Chinezen.’ GEERT HENDERICKX