Waar voorganger Devour nog een (prachtig) depressief album was, heeft Hause de gitaren nu allemaal een tandje harder gezet, de melodieën een tikkeltje sneller gespeeld en zelfs de piano is goed gestemd (woordgrapje, sorry). De zanger grijpt terug op zijn folkpunkroots. Meer upbeat dus, meer anthems. Een op zich niet heel erg vrolijke tekst als ‘dance with me, we’ll all be dead soon’ (ook uit With You) luistert als een uitnodiging om het leven te vieren. Het is het thema van het hele album: we weten allemaal dat het soms klote is, maar laten we er het beste van maken. Zelfs Dirty Fucker – met Trump aan het roer gaan we de komende jaren veel van dit soort punknummers krijgen – is ondanks de venijnige tekst eigenlijk best een dansbaar nummer. Waar de liedjes verder over gaan? Over Amerika. Over het geloof. Over onderweg zijn. Over redden en gered worden. Over willen sterven in Philly. Maar vooral over eerst lang en gelukkig leven.