Can’t Touch Us Now stelt wat dat betreft niet teleur, met de kanttekening dat we ook ditmaal niet meteen een megahit horen langskomen. Wel de dansende pianoklanken en scheurende saxsolootjes die inmiddels al een kleine veertig jaar het Madness-geluid bepalen. De observaties waarmee Graham ‘Suggs’ McPherson de Engelse samenleving blootlegt klinken al even vertrouwd. ‘A toothless smile laughs like a machinegun, but when it comes to business, got everybody on the run’, het tandeloze hoertje Pam The Hawk zal er hopelijk om kunnen lachen. Een politicus in de roze buurt (Mr. Apples), de gewone man in de straat (Another Version Of Me) en een boze schoonvader gewapend met een shotgun (Herbert), het zijn vertrouwde, uit het leven gegrepen personages, die in soepele skaliedjes tot leven komen en deze band maken tot wat ie is. Engelser dan dit vind je het niet.