Je kan zijn vuur dan misschien niet stelen, je kunt het wél feller laten branden. De in 2020 op het podium overleden liedjesschrijver David Olney is typisch zo’n artiest wiens werk spannender wordt vertolkt door anderen dan door hemzelf. Dat bewijst Can’t Steal My Fire maar weer eens. Op dit tribute-album wagen uiteenlopende Olney-bewonderaars zich aan zijn dichterlijke Americana-songs over onwaarschijnlijke onderwerpen en personages.
Lucinda Williams opent het bal met een gruizig rockende remake van Deeper Well. Voices On The Water krijgt vervolgens een passende gospelinjectie van The McCrary Sisters en If My Eyes Were Blind, een liefdesverklaring in het aangezicht van de dood, wordt door The Steeldrivers omgeturnd in gelikte bluegrass. En verrek, wie hebben we daar? Cultfiguur Willis Alan Ramsey geeft een ontroerende, met fiddle en mandoline versierde uitvoering van Women Across The River ten beste. De cover is ’s mans eerste opname sinds zijn merkwaardige naamloze debuutalbum uit 1972. Mary Gauthier zingt de rol van Franse prostituee in 1917, maar haar versie van het desolate oorlogslied steekt bleek af bij die van Emmylou Harris en Linda Ronstadt (Western Wall: The Tucson Sessions, 1999). Can’t Steal My Fire besluit met een niet eerder verschenen liveregistratie van het smokkelverhaal Illegal Cargo door de grote Townes Van Zandt. Al met al een sympathiek en afwisselend eerbetoon aan de songwriter’s songwriter David Olney.
