De code is 3-4-3-4-3. Steevast zit er afwisselend drie en vier jaar tussen de albums van broer en zus Stone. Daarmee is het inmiddels zeventien jaar geleden dat het Australische duo debuteerde met het sublieme A Book Like This, dat samen met opvolger Down The Way de blauwdruk vormde voor hun dwingende akoestische groove.
Met de jaren groeide het commerciële succes, maar werd hun muziek ook wat generieker; langzaam maar zeker hield ik op met uitkijken naar een nieuw album van de Stones. Enigszins laconiek legde ik dan ook dit nieuwe album op de draaitafel. Maar wat blijkt: Cape Forestier is een aangename verrassing. Ook al zijn de verschillen in de loop der jaren wat kleiner geworden, nog steeds zijn de weirde kinderstem van Julia en de romantiek van überhippie Angus hun respectievelijke USP’s. Ook gebleven is hun songschrijverstalent en de vanzelfsprekende muzikaliteit waarin hun afkomst uit een artistieke familie doorklinkt. Cape Forestier bevat de vertrouwde cocktail van ballads en uptempo groovers. Van de laatste categorie zijn Down To The Sea en het titelnummer ijzersterke staaltjes, terwijl The Wedding Song en Somehow tot Julia’s fraaiste en meest verstilde songs behoren. De overbodige cover van Dylans I Want You is dan weer een faux pas. Het zij hen vergeven. Angus en Julia Stone tellen weer mee.
