In plat Engels raasde hij over je heen. Inmiddels zijn we zeven jaar verder en heeft de zanger de felle raps van zijn eerste twee platen ingewisseld voor een verzameling toegankelijke popliedjes, waarin akoestische gitaren de vervangers zijn van knetterende beats en waarin gezongen wordt, niet geraasd. En het is best even wennen om Jamie’s kenmerkende cockney-accent op deze manier te horen. Op een spaarzaam momentje, zoals tijdens Peter, maakt de zanger zich nog ouderwets boos, maar op het grootste deel van de plaat klinkt hij rustig. Vrolijk, zelfs: het refrein van de zomerse single Zombie blijft aangenaam lang hangen. Zodra je dan ook nog het lieve Love Is Only A Heartbeat Away hoort, kom je tot de conclusie dat we hier echt met een andere Jamie T te maken hebben: niet meer de brutaal brullende hurricane van zijn eerdere werk, maar een singer-songwriter die een album vol uiterst prettige tracks aanlevert.