Apartementos Acapulco, Wednesday, Drop Nineteens en yeule kwamen dit jaar met waardige shoegazemomenten, maar moeten op de valreep hun meerdere erkennen in Hotline TNT, dat met Cartwheel op het label van Jack White debuteert en zijn tweede plaat aflevert.
In een krachtenveld waar distortion en feedback luidruchtig de dienst uitmaken is er door toedoen van de New Yorkse frontman Will Anderson – beïnvloed door My Bloody Valentine, The Replacements en Hüsker Dü – plek voor popelementen die zorgen voor melodieuze aanknopingspunten in naar liedjes neigend materiaal vol woeste schoonheid. Hotline TNT gaat te werk met veel overtuigingskracht, in korte songs. Tien van de twaalf liedjes klokken tussen de 1.50 en 3.06 minuten.
De zang heeft ook hier geen prioriteit, al prikkelt Anderson in History Channel met de zin ‘There’s a lot in this song that’s not in my diary’. De enige stoplap te midden van al die prettig dissonante songs is het saaie That Was My Life, dat ook nog eens ontsierd wordt door geklets en gelach. Als mid-dertiger loopt Anderson al geruime tijd mee. Dat was tot dit jaar in de anonimiteit, maar met Cartwheel beleeft hij, in ieder geval recensietechnisch gezien, zijn internationale doorbraak. Het is de Amerikaan van harte gegund.
