Zijn stem valt wel wat dunner uit dan die van zijn voorganger, en qua sneer en slogans moet hij het ook afleggen. Desondanks staat het The Ex goed, zijn meer naar ironie overhellende voordracht: het is weer een ander klankkleurtje. Bovendien brengt De Boer ook zijn gitaar en samples mee en zo ontstaat er een wirwar aan gitaarmaalstromen (geen bas tegenwoordig: Terrie Ex en Andy Moor wisselen elkaar af op ‘baritone guitar’) die vrolijk verder borduren op het toch al zo kleurrijke Ex-stramien. Drummer Katherine Bornefeld zingt weer zo’n prachtig Ethiopisch liedje. Verder is haar quasi-primitieve drumstijl natuurlijk weer een sterke steunpilaar en de productie (al mag dat van de man zo niet heten) van Steve Albini laat de stekels in het groepsgeluid als vanouds intact. Vertrouwd én verrassend: na dertig jaar heeft The Ex het nog steeds. JACOB HAAGSMA