Natuurlijk vallen er wel wat kanttekeningen te plaatsen. Waarom moest het bijvoorbeeld vijf jaar duren voordat het langverwachte reünieconcert van de heren (nou ja, drie van de vier) eindelijk eens op cd en dvd uitkwam, vooral omdat twintig miljoen mensen zich destijds aanmeldden voor een kaartje en er maar 18.000 gelukkigen in de Londense O2 Arena pasten?

‘Five years is like five minutes in Zeppelin time’, probeerde John Paul Jones nog tijdens de persconferentie eerder dit jaar. Regisseur Dick Carruthers op zijn beurt merkte op dat alleen de beeldmontage al anderhalf jaar in beslag nam. Je zou je ook kunnen afvragen of Celebration Day, zeker voor wie er niet bij was, het niet voor eeuwig zal verliezen van de in 2003 verschenen dubbel-dvd Led Zeppelin, die magistrale concertopnames uit de jaren zeventig bevat en nog altijd te boek staat als de ultieme liveregistratie van een buitencategorie-rockband in zijn topjaren. Wat zou je dan liefdevol gaan zitten staren naar – met alle respect – een stel zestigers dat vier decennia na dato het kunstje nog eens tracht te herhalen en daar, dat moet gezegd, best aardig in slaagt?

Laten we maar aannemen dat met name voor het visuele gedeelte van Celebration Day geldt: je moet erbij geweest zijn. Al gaat dat dan weer niet op voor de versie met twee dvd’s (het feestje is te koop in zo’n tien verschillende configuraties), want die bevat ook opnames van de repetities voor de Grote Dag. Maar voor het allemaal te diffuus wordt: de twee live-cd’s die Celebration Day biedt, zijn van grote klasse. Zoals gezegd, de mannen kunnen het nog (al haalt Robert Plant niet alle hoge noten meer) en het getuigt van gezond zelfinzicht dat ze het bij een eenmalige opvoering hebben gelaten, zodat ze meteen álles konden geven wat er nog inzat. Meteen een reünietournee er achteraan? No way. Nieuwe songs schrijven? Robert Plant, sowieso de koppigste van het stel zodra het op reünie-achtige activiteiten aankomt, moest er niet aan denken. ‘Old blokes making new shit needs to be – woah! – way over there’. Kortom, laten we Celebration Day koesteren, liefst zoals het bedoeld is: als monument voor een van de beste rockbands ooit. Maar laat die dvd-speler ongemoeid.