En zo kreeg Merriweather een goedgemutst vervolg, zonder al te veel diepere lagen. Centipede Hz is een verzameling eigentijdse catchy deunen zoals je met de bagage van Animal Collective catchy deunen schrijft: zonder al te veel structuur, drijvend op percussie en ritmische zanggymnastiek, psychedelisch, gejaagd, nog steeds gevangen in een maalstroom van elektronische loops en beats. En ja, met een nerveuze tic. Hier een uithaal, daar een valse noot. Dissonant, maar toch toegankelijk. De stap van pakweg Yeasayer naar Animal Collective was nog nooit zo klein. Neem het groovy New Town Burnout. Maar misschien is het beroepsdeformatie hoor. Misschien heb ik al te veel Animal Collective gehoord. Alles went, zelfs volslagen gekte. Ik hoor hier een plaat van een groep die even de teugels laat vieren en daardoor misschien wel dichter bij haar doel uitkomt dan wanneer ze te hard probeert. Een plaat die geen ontzag inboezemt maar meteen je hart verovert.