Jordi Cruijff wilde als kind voetballen, Axel Merckx wielrennen. Waar je mee omgaat, daar word je mee besmet. Vreemd is het dus niet dat Neo Deweze (10) al jong een gitaar omhing en liedjes ging bedenken. Papa Pascal had succes met Metal Molly (reünie in 2025), Sukilove en Broken Glass Heroes, zoon Neo begon Kipgeweer. Eerst was er Little Monkey, gemaakt op zijn achtste, in de woonkamer, opgenomen met papa. Een leuk liedje dat hier en daar vergeleken werd met werk van Daniel Johnston, de singer-songwriter die altijd kind bleef.

Nu is er een album met dertien liedjes van Neo (zang/gitaar/toetsen), opgenomen met bassist Pieter van Buyten en papa Pascal – tevens producer – op diverse instrumenten. Ook leuk: in de muziekwinkel om de hoek kwamen ze bij toeval Tijl Marckx tegen, een 12-jarige jongen die nu cello speelt op Weird Feeling. Kipgeweer is de band van een kind, maar klinkt allesbehalve kinderachtig, met liedjes als Johnny Was A Boy And He Had No Cash, I Love You More Than Your Mum en I’m The One Who Gets In Trouble. Hartverwarmend, energiek, ontwapenend en leuk. Omdat er speelse rock & roll te horen is, invloeden uit de jaren vijftig en zestig en zelfs een mooie liefdesballad, Yeah I Love Her. Ja, ik hou van dit ventje talentje.