De doorgewinterde muziekliefhebber kent ze wel: fases waarin je plotsklaps alleen nog maar luistert naar één genre of artiest. Zo ging ik vier jaar geleden na het zien van Rocketman door een Elton John-periode heen. Ik luisterde louter nog naar Honky Cat, Goodbye Yellow Brick Road en al die andere klassiekers van Sir Elton. Zijn liedjes kennen amper gelijken, omdat de man een apart gevoel voor humor combineerde met virtuoos maar vrolijk pianospel, bloedstollend mooie arrangementen en uiteraard dat bijzondere, ‘wijze’ stemgeluid van ‘m.