Veruit het meest opvallende nummer op de plaat is echter Holdin’ On To Black Metal, met zijn van een Thais popliedje geleende melodie, vrouwenkoor en onvoorziene break. Het muzikale equivalent van de verontrustende albumhoes? Circuital eindigt in de eerste versnelling met Slow Slow Tune (dat is wat de titel belooft) en Movin’ Away, waarin James reikt naar noten die hij nét niet haalt. Een kniesoor die daarom maalt, want het nummer is van een puurheid die James’ rasmuzikantschap verraadt. Circuital is misschien nog niet het magnum opus dat de Amerikaan in zich heeft, maar hij is een eind op weg. TOM SPRINGVELD