De metalwereld kent weinig echte nieuwe grote frontmannen. Slipknot heeft er nog een te pakken met Corey Taylor. Het is dan ook niet vreemd dat de man er met Stone Sour en zijn solowerk extra uitlaatkleppen bij heeft, want hoe goed Slipknot ook is, hun sound blijft wel een soort van eendimensionaal.

Met Stone Sour – nu al een tijdje in de pauzestand – kon hij al meer spelen met hardere rock en persoonlijke nummers, en met zijn solowerk pakt hij nog breder uit. Al leidt het afschudden van het bandjuk niet meteen tot verrassende keuzes of creatieve pieken. Deze tweede soloplaat hinkt op heel veel gedachten. Opener The Box begint nog als een countrydeuntje, maar opvolgers Post Traumatic Blues en Talk Sick zijn hardrockkneiters die Stone Sour niet hadden misstaan. Breath Of Fresh Smoke is een met veel Amerikaans pathos overgoten smartlap en ook Midnight is een wat nietszeggende ballade. Verderop klinkt All I Want Is Hate dan weer als een vriendelijke versie van Slipknot en afsluiter Dead Flies als een Bon Jovi-afdankertje. Waar Stone Sour soms voelde als Slipknot-light, klinkt CMF2 zodoende weer als Stone Sour-light.