Zo klonken in ieder geval de stadium-sized indierocksongs en de tranentrekkende treurballades waarmee Kodaline in eerste instantie naam maakte en zich meteen een aardige aanhang verwierf. Het was niet slecht, maar het klonk wel net iets te bedacht en te bekend in de oren om iedereen te bekoren. Het zal Kodaline waarschijnlijk worst zijn. De Ieren openen hun tweede plaat doodleuk met een liedje getiteld Honest en gaan verder waar ze waren gebleven. Ook Coming Up For Air staat vol pathos en gezwollen anthems, gemaakt volgens het boekje waarin je ook regels als ‘You make my heart feel like it’s summer when the rain is pouring down’ (The One) kunt vinden. Wie daar allemaal geen problemen mee heeft en aan originaliteit minder belang hecht, vindt in het U2-achtige Unclear, het Mumford & Sons-achtige Coming Alive of het Keane-achtige Better ongetwijfeld mooie hoogtepunten.