Ingrediënten: sixtiespop, wave, ska en een beetje punkrock. De meeste songs zijn gebaseerd op een droge bas-en-drums-groove, willen vaak niet echt tot leven te komen en zijn wat richtingloos. Vreemdste eend hier is Spooky Couch, een zeven minuten durend, wegmijmerend instrumentaaltje. Victory At Monterey en In My Room zijn prima songs maar het zijn uitzonderingen. Veel songs lijken nog in de grondverf te staan en kunnen niet overtuigen zoals het gros op Yours To Keep. Bovenal mist dit album de charme van het debuut. Cómo Te Llama is een beetje half werk. JOHN DENEKAMP