Al jammend kwamen grote delen van het album tot stand en dat hoor je: dit is White Denim van zijn meest spontane, vrolijke kant. Dat laatste is even wennen, net als de soms countryachtig klinkende gitaren, maar het werkt. Nog steeds eigenlijk, want White Denim is niet bang om te veranderen en stijlen door elkaar te mengen. Vleugjes funk, jazz, Beach Boys, southern rock en blues komen voorbij. Zelfs een knipoog naar de Motown-sound klinkt bij White Denim als iets dat mag. Heel erg knap. TIM VAN DER MOND