Wie had ooit gedacht dat Charlotte Aitchison, beter bekend als Charli XCX, een popster zou worden met platen om naar uit te kijken? In 2012 verscheen de inmiddels 29-jarige Britse voor het eerst in de spotlights, maar ze stond daarbij altijd naast een andere, grotere naam. Zo zong ze mee op Iggy Azalea’s wereldhit Fancy en op de tijdloze popkraker I Love It van het Zweedse duo Icona Pop. Zelf scoorde ze destijds een hitje met Boom Clap, maar dat nummer stond helaas op haar nu al vergeten, matige bubblegumpopplaat Sucker.
In de jaren die volgden was de output van Charli zéér wisselvallig. De industriële semi-hyperpop van Number 1 Angel was geweldig en verslavend. Vervolgens misten de tracks op majorlabeldebuut Charli echte impact. Lockdownplaat How I’m Feeling Now was briljant, want niet alleen waren de nummers van dat album catchy as fuck, de productie was ook nog ruig en rauw. Met de huidige koers van ‘klasbak opgevolgd door autowrak’ zou Crash geen geweldig album moeten zijn. En dat is het ook niet. Net als op Charli wil de Britse zangeres hier een meer radiovriendelijk geluid neerzetten. Maar de kalmere popsongs van Crash passen haar gewoon niet.
De plaat begint nog redelijk met een korte titeltrack waarin Charli dreigt en opschept. De productie heeft dat industriële van de beste nummers op How I’m Feeling Now. Maar vervolgens krijgen we al de eerste mainstreamradio-poging: New Shapes, een samenwerking met Christine And The Queens en Caroline Polachek (zangeres van de inmiddels opgeheven indieband Chairlift). De drie dames zingen prima, maar geen enkel aspect van het nummer blijft hangen. De hierna volgende tracks klinken stuk voor stuk als dertien-in-een-dozijn electropop met opvallend luie refreinen, waarin maximaal twee woorden veel te ver worden opgerekt of te vaak worden herhaald. Zelfs Fall-zanger Mark E. Smith zou zich kapot irriteren aan deze mate van repetition. Crash is dus geen spectaculaire aanrijding met goede afloop, maar meer het roestige wrak dat achteraf van de weg getakeld wordt. Gelukkig volgde Charli XCX een slechte plaat tot dusver altijd op met een hele goede.
