De muziek is psychedelisch en sprookjesachtig. Maar in de liedjes van songwriter Greg Hughes is geen plek voor bruidwervende prinsen. Het debuutalbum zou eerder de soundtrack van een horrorsprookje kunnen zijn. Dreigende orgeltjes, onheilspellende getik op het glockenspiel en aanhoudend gefluister van zangeres Murray, die geen moment uit haar kniekousen schiet. Veel meer dan de hedendaagse soortgenoten schuurt Still Corners aan tegen krautrockende psychedelica. Het is dreigend als Silver Apples, ongrijpbaar als Portishead en wazig als een Hipstamatic-foto. Allemaal even lachen: u heeft een prachtig album afgeleverd. THOMAS SNOEIJS