Alleen die bassen, ja, die bassen blijven doordreunen in het post-dubsteptijdperk: een erfenis van de Jamaicaanse dub en dus van het Britse koloniale verleden. Altijd leuk om te zien hoe zoiets doorwerkt op de dansvloer en de studentenkamer. Mount Kimbie blijft op grote delen van dit albumdebuut redelijk trouw aan de dubstepbeginselen, maar bij nadere beschouwing vallen toch de impressionistische, warme klankkkleuren op. Snufje shoegaze, snufje AR Kane. Daarnaast vallen elementen uit hiphop en techno keurig op hun plek en dan blijkt Mount Kimbie ook in die – ook wel weer typisch Britse – downtempotraditie te passen. Meer dat dan de snellere, op de dansvloer gerichte (UK) funky-stijl in ieder geval. Dit korte debuut, maar iets meer dan een half uur, blijft boeiend luistermateriaal. JACOB HAAGSMA