Die bandnaan. Die albumtitel. Dat artwork. Dit moet een emoband zijn. We Are The Ocean stelt ons niet teleur. De Britse band heeft goed geluisterd naar The Used, The Blackout en From Autumn To Ashes. Twee zangers – jawel, een gevoelig zingende en een schreeuwende – die afwisselend hun nogal clichématige . . .

Als het leidt tot nummers als Don’t Take Chances en het rauwe maar tegelijkertijd snelle All Of This Has To End – zelfs de songtitels zijn emo ten top – is er niets aan de hand. Helaas gaat Cutting Our Teeth ten onder aan een hoop middelmatigheid. Het klinkt niet slecht, maar is al vele malen eerder gedaan. Beter ook. Op radiovriendelijke momenten (Confessions, I Used To Be So Much More) is dit gewoon een vervelende plaat. Na twee heel aardige EP’s had ik toch iets meer van deze band verwacht. We Are The Ocean loop gretig over toch al platgetrapte velden heen en geeft nauwelijks een eigen draai aan een genre dat juist zoveel behoefte heeft aan nieuwe pioniers. Fans van eerder genoemde bands zullen zich vermaken met deze plaat, ik sla even een rondje over.