Death, het tweede album van het Britse viertal Jim Lockey & The Solemn Sun is een typisch Veerwater-plaatje. Melodieuze punkrock en folk gegoten in een poppy jasje. Muziek gespeeld door mannen die hun mouwen opstropen en het hart op de tong hebben. Frontman Jim Lockey is de ruigere versie . . .

De band houdt er van om nummers te beginnen met akoestische gitaar, om ze vervolgens met veel lawaai te laten uitmonden in folky punksongs. In Home/Hospitals werkt het goed, op andere momenten is het een beetje teveel van hetzelfde. En toch, Death is gewoon een lekker ongecompliceerd album van een band die zich het ene moment druk maakt over opgroeien in een saaie Britse stad en het volgende moment de wereldpolitiek voor rotte vis uitmaakt. Jim Lockey & The Solemn Sun is eigenlijk de Mumford & Sons voor mannen.