De codewoorden zijn donker en gestript: de ronkende synths, zware bassen en beats, bluesy gitaren en getergde zang van David Gahan zijn van alle franje ontdaan en de unheimischesfeer is subliem. De randvoorwaarden voor een Grote DM-plaat zijn er dus, maar nadat de dubstepbassen van het spannende Welcome To My World je de plaat hebben ingetrokken, ontvouwt Delta Machine zich als een vitale maar compositorisch vooral degelijke herhalingsoefening. De gitzwarte blues van Angel, het gospelrefrein in Heaven, het aan Devotion refererende Slow, het muzikale palet is bekend maar levert geen nieuwe klassiekers op. Gejaagde stukken als Secret To The End en My Little Universe maken de trip nog spannend maar dat blijft niet het volle uur zo. Na ruim dertig jaar heeft Depeche Mode zijn geluid geperfectioneerd, maar ontbreekt het aan compositorisch vuurwerk. Typische veteranenkwaal natuurlijk. JOHN DENEKAMP