Het Duitse The Blackout Argument is de laatste jaren net zo veranderlijk als het Nederlandse winterweer. Van metalcore naar emocore en weer terug. Op Detention lijken de vijf tot rust gekomen. Het definitieve geluid is gevonden. Het eerste dat opvalt is de prachtige stem van Raphael Schmid, die steeds dichter . . .

Ook muzikaal komt The Blackout Argument op momenten dicht bij de emotionele hardcore van Boysetsfire, hoewel het vaak nog een tikkeltje chaotischer en harder is. Het grootste compliment dat je een Duitse band kunt maken: nergens hoor je een gek accent. En zo is Detention een fijne plaat, zonder opsmuk, van een band die ook goed naar Cancer Bats en A Wilhelm Scream heeft geluisterd. Niet gek dus, dat de nadruk vooral op de melodie ligt. Dat gaat grappig genoeg niet ten koste van de kracht die nummers als The Netherworld Of Our Future en Absolution For Supermen uitstralen. Het emorandje dat de band altijd had is wat verder naar de achtergrond verdwenen, maar kan voor puristen nog altijd een reden zijn af te haken. De hardcoreliefhebber met een open mind heeft er echter een favoriete band bij.