Het zijn fijne jaren voor de Lana Del Rey-fan, met vier parels van platen in evenzoveel jaren. En ja, we tellen Did You Know That There’s A Tunnel Under Ocean Blvd vast mee, want dit negende studioalbum is de deep dive weer meer dan waard.
De consistent hoogwaardige output sinds Norman Fucking Rockwell! (2019) heeft alles te maken met de stille maar sfeerbepalende aanwezigheid van producer Jack Antonoff, tevens voorman van Bleachers. De dramatiek schuilt niet in het grootse gebaar, maar in een subtiel aangeslagen pianoakkoord, een weemoedige slepende zangmelodie of een van zelfdestructieve romantiek doortrokken zinsnede. Sweet, toevallig net een van de songs waar Antonoff niet aan meeschreef, bevat al het bovenstaande en is exemplarisch voor de door Del Rey tot kunst verheven intieme bekentenis.
In Kintsugi (de Japanse kunst van het repareren van gebroken keramiek met goudkleurige lak) krijgt haar idee van schoonheid gestalte: ‘I don’t trust myself with my heart / But I’ve had to let it break a little more / ‘Cause they say that’s what it’s for / That’s how the light shines in’ (gezien haar bewondering voor Leonard Cohen is het zeer aannemelijk dat ze op de hoogte is van zijn soortgelijke observatie in Anthem). Hetzelfde thema keert terug in Let The Light In, een muzikaal rijker ingekleurd duet met Father John Misty.
Naast dit soort welbekende ‘odes’ aan gebroken harten en disfunctionele relaties, gaat Del Rey te biecht in stream of consciousness-mijmeringen over de Grote Vragen die haar als 37-jarige vrouw bezighouden. ‘Will I have one of mine? / Can I handle it even if I do?’ zingt ze hoog en voorzichtig in Fingertips. ‘It’s said that my mind is not fit to carry a child.’ Dat je met dezelfde doodsimpele ingrediënten, piano en strijkers, ook een hele andere sfeer kunt oproepen, bewijst Paris, Texas; alsof Agnes Obel achter de vleugel zit en je spelenderwijs transporteert naar de oever van een rimpelloos Scandinavisch bergmeertje. Obel is er alleen in spirit, maar Del Rey is zeer gastvrij op deze plaat. Naast Father John Misty maken ook Jon Batiste en – daar is Antonoff weer – Bleachers hun opwachting. Margaret, wederom vintage Del Rey, gaat zelfs over de relatie van Antonoff met actrice Margaret Qualley (bekend van Netflix-serie Maid), zo diep gaat de vriendschap.
Met het einde van het album in zicht trekken de twee nog wat elektronica uit de kast; in Fishtail, Peppers en Taco Truck x VB (die laatste deels een herbewerking van Del Rey’s eigen Venice Bitch) voeren droge beats en zoemende synths de boventoon. Een verfrissende, zij het ietwat kille twist na alle warme menselijkheid die eraan voorafging. Valt er verder nog iets negatiefs te melden? Maar natuurlijk: de interludes, waaronder een opname van de controversiële Amerikaanse pastoor-influencer Judah Smith waar Del Rey doorheen praat en giechelt, zijn stomvervelend en overbodig. Een minuscuul smetje op een collectie goudomrande scherven.
Actie!
Neem nu een abonnement op OOR en ontvang Did You Know That There’s A Tunnel Under Ocean Blvd van Lana Del Rey gratis op vinyl. Kijk hier.
