Introspective (1988) was destijds baanbrekend, want inhakend op de houserage in de clubscene, maar klinkt nu nogal gedateerd. Daar verandert de Elvis-cover Always On My Mind niks aan. Op Behavior (1990) keerde het duo terug naar de liedjesvorm van de voorgaande platen, maar klonken de melodieën tamelijk gekunsteld. Alle puzzelstukjes vielen echter op hun plaats op Very, een van de classic albums van de jaren negentig. Nog altijd zijn liedjes als Can You Forgive Her, Yesterday When I Was Mad en Dreaming Of The Queen goed voor een glimlach van oor tot oor. En is de cover van Go West de overtreffende trap van edelkitsch. Daarmee lag de lat meteen ook wel erg hoog voor de opvolger Bilingual (1996). Een indrukwekkende productie die echter niet kon niet verhullen dat de melodieën hierop veel te gekunsteld waren, waardoor de plaat het ene oor in en het andere weer uit ging. Waarmee het hoogtepunt werd opgevolgd door de minste uit het rijtje en het momentum rond Tennant en Lowe snel vervaagde. Zes keer Pet Shop Boys op een rij trekt ook de aandacht naar de hoezen, destijds bedacht door de het duo zelf, samen met vormgever Mark Farrow. Weinig acts kunnen bogen op zo’n rijtje iconen bij elkaar. JAN VAN DER PLAS