Bij de première in 1969 was Tommy als eerste rockopera een sensatie. Dat de verhaallijn over een doofstomme jongen die zich ontpopt als een wonderkind achter de flipperkast en uiteindelijk de goeroe wordt van een spirituele beweging tamelijk dun is, werd volledig overschaduwd door de nieuwswaarde. Het met musicals overspoelde poppubliek van nu zal er niet snel meer door van zijn stoel vallen en zelfs wat ongemakkelijk draaien bij een onsamenhangende tekst als Bezielde Zoektocht, overigens in het Engels als Amazing Journey geen haar beter. Rockopera Tommy moet het vooral hebben van de muziek. Die is indrukwekkend: spectaculaire rock met veel ruimte voor instrumentale virtuositeit en toch een tamelijk strakke structuur. En daar weet Di-rect, voor de gelegenheid versterkt met Marcel Veenendaal en Charlie Oest op zang en Vince van Reeken op toetsen, zeker raad mee. Over de volle lengte slaagt de band erin de spanning vast te houden, terwijl Ga Naar De Spiegel, Jong (See Me Feel Me), Wees Vrij (I’m Free), Spike als komische noot in Tommy’s Comedy Kamp en Niemand Van Ons Pikt Dit (We’re Not Gonna Take It) zorgen voor een overtuigende finale. Het zal dan ook niet verbazen als Di-rect met dit idee navolging krijgt. De Kast doet Jesus Christ Superstar, Van Dik Hout doet The Wall, Van Velzen doet Aïda en Moke doet Quadrophenia, de mogelijkheden zijn talrijk. Who’s next? JAN VAN DER PLAS