Daarnaast vallen er echo’s van John Lennon en Bob Dylan te bespeuren, al is er geen moment sprake van irrelevante retropop door een stelletje vijftigplussers met oprispend heimwee naar hun jeugd. Na het duistere en dromerige Les Nuits lag een extravertere opvolger in de lijn der verwachtingen, maar wie had kunnen voorspellen dat Hofstede de elektrische gitaar uit de berging zou halen, laat staan dat hij er een piepende en knarsende solo uit ging persen. Alleen al vanwege de inbreng van de fabuleuze toetsenist Robert-Jan Stips blijft er echter sprake van kunstzinnige, zij het allesbehalve gekunstelde popmuziek, met The Flowers en Grrr… To You als weemoedige hoogtepunten. Het is werkelijk fantastisch om te horen hoe de Nits op het bedrieglijk kneuterig getitelde Doing The Dishes als het ware worden aangestoken door hun eigen creativeit. GEERT HENDERICKX