Vorig jaar zat ik in een Deense kerk, waar elektronisch producer Trentemøller tijdens een drie uur durende dj-set andermaal zijn liefde voor The Cure en Joy Division liet horen, naast veel gelaagde psychedelische dromerij. Het nieuwe album Dreamweaver volgt precies die koers.
Meer mistroostige melodieën samengebald op een intens album ga je waarschijnlijk niet vinden. Maar laat Anders Trentemøller nou een meester zijn in die vintage new wave-sound, die hij bovendien op voorgangers als Fixion (2017), Obverse (2019) en Memoria (2022) al geperfectioneerd heeft. Qua productie maakte de Deen wel een stap. Dreamweaver heeft een soort Cinemascope-feel: groots, weids en totaal. Terwijl de toon tegelijkertijd intiemer is dan ooit, zoals tracks als A Different Light, Nightfall en Winter’s Ghost illustreren. De elfenzang van de IJslandse Diva is geknipt voor de Badalamenti-vibes in dat laatste nummer. Noiserocknummers als Behind My Eyes en In A Storm geven tegenwicht en dynamiek. Haal je puntschoenen maar tevoorschijn voor deze melancholische Scandinavische tijdmachine.