Als Emily Nenni het even niet meer ziet zitten, rijdt ze naar een romantisch uitkijkpunt om daar, omringd door verliefde stelletjes, de tranen over haar wangen te laten stromen. Of ze doet haar grootste hoepeloorbellen in, trekt haar strakste spijkerbroek aan – zo eentje waarin je alleen maar kunt staan – en danst, drinkt en flirt de zorgen van zich af. Het liefst in Santa’s Pub, een alternatieve bieroase in een dubbelbrede trailer in Nashville.
De countryhartenbreekster heeft zelfkennis en zelfspot (‘I wouldn’t call myself damaged goods, to tell you true, I’m a little damaged for good’) en weet wat ze in een man zoekt. Ze voelt zich aangetrokken tot jokers en rokers, tot goedlachse kerels die hun tengels boven haar taille houden en weten wanneer ze moeten opkrassen. Vertier, verdriet en verandering staan centraal in de twaalf door pedalsteelgitaar en toetsen gedomineerde honkytonktracks op Drive & Cry. Nenni’s persoonlijkste plaat tot nu toe is geproduceerd door John James Tourville van The Deslondes. Van haar zanggeluid moet je houden. Ze beschikt namelijk over een hoog en geknepen kindstemmetje, in gelijke delen Dolly Parton en piepkuiken. Nenni komt eind augustus naar ons land voor drie optredens.