Druk baasje, die Dave Hause. Je kunt er de klok haast gelijk op zetten: iedere twee jaar komt er een nieuw album van de voormalige frontman van punkband The Loved Ones. Drive It Like It’s Stolen is nummer zes en zonder twijfel de meest gefocuste soloplaat van de Amerikaan.

Opener Cheap Seats (New Years Day, NYC, 2042) is een verstild en toch dreigend nummer, dat zich – zoals de titel al doet vermoeden – afspeelt in de toekomst en een samenleving schetst die op instorten staat. Ook Pedal Down is somber, ‘het begin van de roadtrip’ noemt Hause het nummer zelf, en tekstueel écht anders dan zijn voorgaande werk. De zanger schetst een soort dystopisch toekomstbeeld en vermengt dat met zijn eigen leefwereld. ‘Post-apocalyptic Americana’, noemt hij het zelf. Het levert een album op waarop de 45-jarige oud-punker tussen hoop en vrees leeft. Een album over kinderen grootbrengen in een land vol gun fanatics, over het verliezen van vrienden (anthem Damn Personal) en over je verslavingen de baas proberen te blijven (Hazard Lights, dat opvallend vrolijk klinkt). In het prachtige Tarnish komt vervolgens alles samen: een mislukt huwelijk, kinderen krijgen, spijt en toch je leven leiden zonder reservaties. Drive It Like It’s Stolen is een album om in te verdwalen.