Dua Lipa is Europa’s grootste ster van dit moment. Sinds haar hitparadedebuut Be The One in 2015 scoorde ze grote hits met Scared To Be Lonely, New Rules en Homesick en is haar hese stemgeluid net zo’n archetype geworden als Rihanna een paar jaar geleden.
Haar tweede album Future Nostalgia kan bij verschijnen ook al haast niet meer stuk. Don’t Start Now en Physical waren al dikke hits en de helft van de tracks op het album is minstens even catchy. Aan haar rij hits kunnen we in ieder geval het – door een sample uit Your Woman van White Town gedragen – Love Again toevoegen. Maar ook het Prince-achtige Levitating, Pretty Please en Good In Bed gaan ongetwijfeld miljoenen plays op Spotify scoren. Dua Lipa’s tweede album kwam tot stand met hetzelfde team als haar debuut. In de credits keren namen als Ian Kirkpatrick, Emily Warren en Stephen Kozmeniuk weer terug. Daarnaast zijn er bijdragen van Andrew Watt (Camila Cabello) en Jaff Bhasker (Kanye West). Maar de fonkelende ster op Future Nostalgia is Dua Lipa zelf, die aan iedere track ook zelf meeschrijft. Ze zingt lekker en heeft een heerlijke timing. Haar stem leent zich bovendien uitstekend voor alle productiegrappen die je met muzieksoftware kunt uithalen. Zo weet ze ook in een wat mindere track als Break My Heart de aandacht vast te houden. Future Nostalgia zit boordevol ear candy. Maar juist als het aantal prikkels wat veel dreigt te worden, is er het kurkdroge maar o zo verleidelijke Pretty Please. En over verleiden gesproken: Dua Lipa weet natuurlijk ook dondersgoed dat ze zo tegen het eind van het album met het geestige Good In Bed iedereen tot de verbeelding spreekt. En ze doet slim aan female bonding in Boys Will Be Boys. Met Future Nostalgia speelt Dua Lipa fier mee in de voorhoede van de electropop.
