Silverbacks uit Dublin wil maar niet zo tot de verbeelding spreken als hun postpunktijdgenoten en (deels voormalige) stadgenoten Fontaines D.C. en The Murder Capital. Het geluid van Silverbacks had op hun albums FAD (2020) en Archive Material (2022) vooral raakvlakken met dat van New Yorkse bands als Television, Parquet Courts en (een beetje) Sonic Youth. Zijn ze niet postpunk genoeg? Of misschien gewoon iets minder gemotiveerd om letterlijk alles voor de band opzij te zetten?
Zanger en gitarist Daniel O’ Kelly woont inmiddels in Parijs en ook zijn broer Kilian (gitaar) is met zijn vriendin Emma Hanlon (zang) uit Dublin vertrokken. Die laatste heeft haar basgitaar afgestaan aan het nieuwe, zesde bandlid Paul Leamy. Easy Being A Winner bevat wederom smeuïg klinkende, Television-achtige postpunksongs met vervlochten gitaarpartijen (Selling Shovels, de titelsong). Maar Silverbacks is de muzikale horizon ook aan het verbreden. Emma Hanlon doet meer leadzang en shoegaze-gitaarsounds zijn niet langer verboden. Beide zorgen voor een opener geluidsbeeld in bijna jangly popliedjes als Giving Away An Inch Of. Funky ritmes (Something I Know) zijn ook nieuw en als in Spinning Jenny de koebel tevoorschijn wordt gehaald, bevinden we ons ineens in Talking Heads-land. Silverbacks is een beetje als de slimste kindjes in de klas, die nooit de populairste zullen worden. Easy Being A Winner krijgt weer een 8 en maakt in ieder geval hun ouders trots.
