Poppunk is immens populair. En dus ruiken ook de grote platenmaatschappijen geld. Zo mag Four Year Strong zijn derde album ineens bij een groot label uitbrengen. Maar Four Year Strong is geen hip bandje met mooie jongens in strakke broeken. Nee, dit zijn vijf mannen met baarden die hun poppunk . . .

Enemy Of The World is alleen tien keer beter geproduceerd dan voorganger Rise Or Die Trying. En dus knallen de gangvocalen in On A Saturday je speakers uit. In het geweldige Nineteen With Neck Tatz klinkt de band als Taking Back Sunday in zijn beste dagen en draaien de vijf een dikke middelvinger in het achterste van groepen al All Time Low en Alesana. Natuurlijk, af en toe doet Four Year Strong een kleine concessie. Zoals in Find Your Way Back, dat zo de radio op kan, maar enkele seconden later knallen de kenmerkende vocalen er weer in, gieren de gitaren en zijn de screams terug. Ik doe m’n korte skatebroek weer aan, trek m’n witte sokken extra hoog op en zoek dat oude Vans-petje weer op. I’m gonna party like it’s 1999.