Jim James is er een beetje klaar mee. De man die normaliter licht en liefde predikt, beziet de wereld – klimaatverandering, ongelijkheid, een corrupt politiek systeem – en vraagt zich op Eternally Even af of het allemaal wel goed gaat komen met de kwakkelende mensheid.

Daarbij bedient de My Morning Jacket-frontman zich logischerwijs van een aanzienlijk donkerder kleurenpallet dan op zijn sterke, ingetogen solodebuut Regions Of Light And Sound Of God (2013). In plaats van te vertrouwen op de zalvende kracht van zijn stem, opent James in een lager register, dat matcht met de kille elektronica die Hide In Plain Sight en Same Old Lie gegijzeld houdt. In de daaropvolgende nummers klinkt de 38-jarige Amerikaan liever, maar is de boodschap gitzwart. In Here In Spirit zingt hij ‘The stone is thrown, it’s coming fast / Next thing you know, it’s smashing through the glass’, om er in We Ain’t Getting Any Younger Pt. 2 nog een schepje bovenop te doen: ‘This world is war and blood, when it could have been love’. Kortom, er hangt een naargeestige sfeer over dit album. Op zich geen dealbreaker, maar Eternally Even is te onevenwichtig om écht te kunnen raken of overtuigen.