In 2016 schreef ik over Sleep No More, een album van de half-Britse, half-Italiaanse zanger Jack Savoretti, dat er geen hoogte- én geen dieptepunten op stonden. ‘De treinrit tussen Rome en Napels biedt zeg maar meer spanning.’ Drie jaar later trok ik met sleutelwoorden als ‘achtergrondmuziek’ en ‘saai’ een soortgelijke conclusie over opvolger Singing To Strangers.