Wanneer iemand met de stem en vocale capaciteiten van Florence Welch een nieuwe plaat genaamd Everybody Scream uitbrengt, vlak na een gitzwarte bladzijde uit haar leven, weet je alvast zeker dat het gaat donderen en bliksemen als nooit tevoren. En stormen doet het: het inmiddels drie jaar oude Dance Forever (2022), toen een duistere noot in het repertoire van de band, klinkt in vergelijking met Everybody Scream als een poeslief folkalbum.
Helaas is daar alle reden toe. Medio 2023 bleek Welch zwanger te zijn, maar het betrof een buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarvoor ze later zelf een levensreddende operatie moest ondergaan. Tien dagen later stond de zangeres weer op het podium. De frontvrouw heeft vaak genoeg geprobeerd een muzikale pauze te nemen, maar op Everybody Scream hoor je precies waarom dat voor de Engelse simpelweg onmogelijk is. ‘I don’t have to be quiet and I don’t have to be kind’, opent het vocale kanon uit Londen therapeutisch de plaat.
Ze vervolgt in One Of The Greats: ‘It’s funny how men don’t find power very sexy.’ Het medicijn voor alle verdriet blijkt in eerste instantie zowel tekstueel als muzikaal in de hekserij te liggen. Het is voor de altijd mythologisch ingestelde artieste een manier om alle chaos en verdriet te kanaliseren tot iets wat vrouwelijke kracht en een levensscheppend vermogen omvat. We hoorden de band dan ook nog nooit eerder zo rusteloos en tartend; een keuze die eigenlijk geen keuze is, maar een noodzaak.
‘I used to think I knew what sadness was, I was wrong.’ Het is een laatste zuchtje misère voordat de frontvrouw zichzelf op de borst klopt en in You Can Have It All onder begeleiding van James Bond-achtige strijkers bewijst de hele wereld aan te kunnen.
Everybody Scream is niet de plaat die Florence + The Machine terug naar hun Lungs-sterrendom gaat katapulteren; het zal Welch en consorten een rotzorg zijn. Wél is het zonder twijfel een ontzagwekkende plaat waar vrouwen wereldwijd – waaronder de hoofdrolspeelster zelf – ontzettend veel kracht en strijdbaarheid uit kunnen putten. En uiteindelijk stopt het altijd een keer met stormen: ‘Peace is coming,’ concludeert Welch in het vredige slotstuk.
