Dat lijkt gemakzuchtig, maar is het niet. De nadruk is verschoven van gitaar naar piano en de emotionele kracht van de beste songs van albums als Serenades (1993) en The Silent Enigma (1995)en EP’s als The Crestfallen (1992) en Pentecost III (1995)wordt subliem blootgelegd. Vooral dankzij de arrangementen van Stewart, die zichzelf ondanks zijn drukke werkzaamheden heeft overtroffen. Meest verrassende toevoeging schuilt aan de vocale kant en streelt het hart van iedere Nederlandse metal/gothic/progliefhebber: Anneke van Giersbergen weet aan het stokoude Everwake een nieuwe gloed te geven en ook elders haar steentje bij te dragen. En dat er op Falling Deeper niet één song staat die kan tippen aan Dreaming Light van We’re Here Because We’re Here is geen schande, want zo’n progklassieker maak je maar één keer. FRANS STEENSMA