Wat fijn dat Afterpartees terug is. Het powerpopcombo uit Horst maakte met Glitter Lizard (2015) en Life Is Easy (2018) twee vrij onweerstaanbare gitaarpopplaten en zorgde live voor veel goed humeur in het publiek. Maar een vriendenclub wordt ouder, en rijk werden ze er natuurlijk niet van.
Gelukkig bleef de motivatie en de hechte band. Ze zijn familie zonder hun achternaam te delen. In de titelsong zingt Niek Nellen ook over het soort familie dat je niet zelf hebt uitgekozen. Dat is weer zo’n ontwapenende gitaarpopknaller, vooral als het Housemartins-riffje (Happy Hour!) erin komt. De liedjes zijn nog even catchy als voorheen, maar gaan zelden meer over feesten. Vaker over ouder worden en feestjes die voorbij zijn. Zo is het melancholieke The Buun een fraai eerbetoon aan muziekcafé De Buun in Horst, dat in 2021 de deuren sloot. De jongens zijn er opgegroeid. Afterpartees klinkt vaker wat bedachtzamer, maar gooit er nog altijd oorwurmen als I Don’t Want The World To Stop (met aanstekelijke handclaps-beat), Melatonia en het galopperende The Parade uit. Family Names zorgt voor de eerste lentekriebels, het is verdomd fijn dat Afterpartees terug is.