Piano, beetje elektronica op de achtergrond – zo op het eerste gehoor past Martin Kohlstedt keurig in het gevreesde ‘neoklassiek’-hokje. Maar deze Duitse boswachterszoon heeft wel wat in zijn mars.

Improvisatie en intuïtie spelen belangrijke rollen in zijn werk en dat maakt de boel zeker live wel zo aantrekkelijk. Op plaat uiteindelijk ook, leert Feld. Enne, tikte ik nou net ‘boswachterszoon’? Kohlstedt maakt zich druk over bomen, die een belangrijke rol spelen in het behoud van ons klimaat, onze aarde, onze existentie. In hoeverre het boomplantproject waar hij zich mee bemoeit (al drieduizend stuks geplant!) de muziek hier gevormd heeft, ja, dat blijft speculatief en subjectief. Ik stam uit een bosrijke omgeving (het prachtige Gaasterland, voor wie dat interesseert) en wie weet maakt dat me wel ontvankelijk voor het organische karakter van Kohlstedts notenspinsels. Ik hoor hoe zijn muzikale opvattingen geworteld zijn in een prettig soort wrijving en dissonantie, en precies dat behoedt deze nummers voor al te zoet gepingel. Piano en digitale ingrepen houden elkaar mooi in een prikkelend soort evenwicht. Martin Kohlstedt: geen groentje, maar deze groene inslag werpt een weldadig verkoelende schaduw over zijn muziek.