Tiffany Blews is een onweerstaanbare midtempo new wave-achtige popsong, met een haast onherkenbare Lil Wayne in een aparte bijrol. Ook in (Coffee’s For Closers) durft de band verder te kijken en zorgen de strijkers op het einde voor een mooi contrast. Folie À Deux staat sowieso vol met trompetten, hoorns en piano. Allemaal heel glad in de kenmerkende FOB-formule geïntegreerd, dat dan weer wel. Jammer dat het groots opgezette What A Catch, Donnie zo’n draak van een nummer is. Daar kunnen zelfs alle vriendjes van de band (Panic At The Disco, Gym Class Heroes, The Academy Is) en Elvis Costello niets aan veranderen. Gelukkig blijkt het een zeldzame misser en zit ook deze niet tot de primaire doelgroep behorende recensent ongemerkt mee te zingen met She’s My Winona en 27. Hoogtepunt is The (Shipped) Gold Standard, dat met zijn pakkende melodie, catchy refrein en vele tempowisselingen dicht in de buurt van het ultieme poppunknummer komt. Goed gedaan jochies!