Gojira had al redelijk wat banden met de Cavalera-broertjes, met frontman Joe Duplantier als bassist bij Cavalera Conspiracy. Maar op dit zevende album zijn er nog meer parallellen te vinden. Een kwart eeuw na Sepultura’s Roots komt Gojira namelijk met een soort Roots 2.0.
Waar de Cavalera’s echt teruggrepen op hun Braziliaanse muziekwortels, vragen de Fransen op Amazonia (en een bijbehorende veiling) aandacht voor het behoud van het regenwoud. Maar ook de artistieke paden gaan redelijk gelijk op. Sepultura werd vóór het thematische Roots met Chaos A.D. al publieksvriendelijker, Gojira’s populariteit steeg ook met voorganger Magma. Fortitude zet die trend voort. De plaat staat nog steeds bol van de inventiviteit, maar verliest de nieuw verworven status als headliner van menig metalfestival niet uit het oog. Another World en Amazonia zijn de perfecte singles, Hold On, Sphinx en New Found de traditionele (headbangende) crowdpleasers. The Trails neigt naar een ballade en Grind is met zijn Mastodon-achtige groove en slepende outro een perfecte afsluiter. Maar echte oorwurmen, zoals die op Magma wel stonden, zijn minder snel te ontwaren. En dat mag gezien worden als een compliment. Gojira zwicht namelijk nog steeds niet voor het snelle scoren.
