De Ty Segall-opbrengst van het afgelopen jaar: Three Bells (sterk en avontuurlijk album) en Love Rudiments (onbegrijpelijk hoorspel met percussie-instrumenten). Nu is er weer een gelegenheidsband, daar heeft ie er al zo’n tien van op zijn cv staan. Freckle is een duo dat Segall vormt met mede-Californiër Corey Madden, gitarist in Color Green. Dat is een typische hippieband, die vooral uit de folkrock van de jaren zestig en zeventig put. Dat doet Freckle ook.

Segall is leadzanger, Madden heeft een onderaards lage stem die een paar keer voorbijkomt. Dan wordt het geluidsbeeld gelijk sinister, zoals in Who’s Sitting On The Moon. Freckle’s songs zijn folkrock-achtig, licht psychedelisch en niet vies van proggy wendingen in de tweede helft – muziek waar Segall zich de laatste jaren in thuis voelt. Hij speelt akoestische gitaar en drumt, Madden zorgt voor de leadgitaar en een paar Pink Floydiaanse solo’s. Deze jongens vinden elkaar in hun liefde voor classic rock, ook het folky Led Zeppelin klinkt door. Op Paranoid en For The Last Time na horen we toch weinig opzienbarende songs. Drie van de tien stukken zijn korte improvisaties, de laatste daarvan heet That’s All We Wrote. De score valt wat mager uit voor Freckle, dat het beter bij een EP met vijf songs had kunnen laten.