Debuut Fried Rice, Moon Bliss van de Amsterdamse indieband FIEP is een weloverwogen mix van indiepop, postpunk en shoegaze. Hoewel we diepgang in de teksten vermoeden, laten we ons leiden door intro The Invite. Deze gaat ongemerkt over in My Birthday Party, een track die het feest meteen in de hens zet. Did The Drummer Change The Bass?, met zijn vette baslijn, onderstreept de veelzijdigheid van zangeres Veerle Driessen, die suspense zwoel brengt. In No Title. wordt dat sensuele verder opgerekt (‘I’ll kiss you underneath the tree… If you want to’).

Binnen hangen de gasten inmiddels aan de lampen bij de dikke gitaarlagen en struikelende drums van Same Boat. Het is laat. De eerste mensen vertrekken. Smoke Signals loodst de overblijvers een elektronische onheilsnacht in. Sommigen zijn al out gegaan. Wie nog wakker is tript op het gruwelijk fijne World Leader 2.0, hoogtepunt van het album. R U Reading?! jaagt de volgende ochtend de laatste overblijvers weg. In afsluiter Let The Verb Do The Work geeft Driessen zichzelf een schouderklop: good job. De gitaren aan het einde ervan doen vermoeden dat er één gast is gebleven. Willem Smit van Personal Trainer, die meeschreef aan het album, ontbijt als enige mee. Fried Rice, Moon Bliss is one hell of a party.