Vier jaar deden de New Yorkse indierockers van DIIV over Frog In Boiling Water. ‘Schuldige’ is zanger Zachary Cole Smith, die koos voor een democratische insteek. ‘Ik heb bewust de regie losgelaten.’ Resultaat is een mellow album met een edgy grungerandje en loodzware thematiek.
Keek het derde album Deceiver (2019) terug op het overwinnen van interne demonen (Smith heeft een getroebleerd verleden vol drugs en mentale issues), Frog In Boiling Water blikt vooruit en pookt schrijnend in wereldomvattende rottigheid waar geen victorie te behalen valt. Kort door de bocht verwijst de titel van het album naar de in slaap gesukkelde mensheid die zich willoos laat doodkoken. Tijdens de lockdown stuurde Smith basisdemo’s van de tracks rond, waar iedereen vervolgens zelf mee aan de haal mocht. Ook producent Chris Coady (Slowdive, Blonde Redhead) had een eigen visie op het geheel.
Zo zette de band eerst in op een door de computer gedicteerd elektronisch album, maar Coady wilde – en kreeg – alsnog het livegevoel erin. Hoewel de plaat meer synths bevat dan zijn voorgangers voelt Frog In Boiling Water als een gitaaralbum. De verklaring zit in meerdere tapeloops die als gitaren klinken en waar distortion-effecten aan zijn toegevoegd. Juweel van het album is onbetwist het hypnotiserende Soul-net, dat – net als livefavoriet Doused van debuut Oshin – eindeloos op repeat kan.
Lees ons interview met DIIV in de nieuwe OOR.
