Na 24 jaar is het Britse Everything But The Girl terug met een nieuw studioalbum. Fuse is als een tijdcapsule die je opgraaft en waarvan de inhoud ongeschonden blijkt. Alsof je de pauzeknop induwt en exact doorgaat waar je destijds was gebleven.

De kenmerkende laidback-sfeer, die iets afstandelijke, elektronische soul en Tracy Thorns perfect geconserveerde stem teleporteren ons een kwart eeuw terug naar de dansvloer, waar we op Night And Day, Each And Every One en Missing nooit helemaal onze draai konden vinden. Maar wat was het allemaal mooi. En wat is het dat nog steeds. Thorn en Ben Watt, nog altijd een paar, namen Fuse in het grootste geheim op en voelden al snel het oude creatieve vuur weer oplaaien. ‘Het was alsof er een lont was aangestoken die eindigde in een soort emotionele samensmelting’, aldus Watt, die daarmee ook meteen de titel van het album verklaart. Dat hun voornemen open te staan voor nieuwe ontdekkingen uiteindelijk niet heeft geleid tot een nieuwe vorm of richting bleek al uit de singles Nothing Left To Lose en Caution To The Wind, die ze begin dit jaar op de wereld loslieten. Hooguit de teksten verraden soms het verstrijken van de tijd. ‘I lost my faith, I lost my best friend, I lost my mother.’ Het album borduurt muzikaal onverminderd voort op de ooit ingeslagen – en vervolgens lange tijd verlaten – weg. Het meest verrassende aan Fuse is Fuse zelf, niet de nummers die erop staan. Die voelen zonder uitzondering vertrouwd, alsof ze er altijd al waren, veilig opgeborgen in hun tijdcapsule.

Neem nu een abonnement op OOR en ontvang Fuse van Everything But The Girl gratis op vinyl. Kijk hier voor het aanbod.