Op deze opvolger weten ze het debuut niet te evenaren, laat staan te overstijgen. Hoe dat komt? Ze lijken zich teveel bezig te houden met de vraag of de nummers wel boeiend genoeg zijn en verliezen zichzelf met regelmaat in gepriegel op de millimeter. Waar de vele tempo- en structuurwisselingen bij de voorganger afwisselend en verrassend waren, heeft het in nummers als Search:Party:Animal of Homes: …Samara To Belfast meer weg van visieloze stuurloosheid. Ook valt op dat de spanning onmiddellijk inzakt op de momenten dat ze gas terugnemen (7 Billion People All Alive At Once). Je kan ook te goed nadenken over je muziek, zo blijkt hier. JASPER VAN VUGT